aft

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

aft

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Odam boshining old qismi; yuz, bet. ◆ Safar boʻzchi boshini qashib, yana maxdumning aftigaqarab qoʻydi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Soraxon.. "shu tobda kirib nima qilar edi" deganday qilib, aftiniburishtirdi. A. Qahhor, „Sarob“ .
2. Yuz koʻrinishi, qiyofa; turq. ◆ Havoning taftiga boq, odamning aftigaboq. Maqol . m Qodir bu odamning aftidan kasb-korini belgilay olmadi. A. Qahhor, Qanotsiz chittak.

Afti qursin Nafrat, qargʻishni ifodalaydi. ◆ ..kuydirgan kamaday irjayadi, uyalmaydi ham! Aftiqursin. K. Qahhorova, „Chorak asr hamnafas“ .

Antonimlari

OʻTIL

Tarjimalari

Ruscha _ru

aft
лицо, физиономия; внешность, облик; ◆ ~ burishtirmoq кривить лицо, строить гримасы; ◆ ~iga kelmoq прийти в себя, принять прежний вид; ◆ ~ing qursin бран. чтоб тебе сгинуть; ◆ ~ing qiyshiq boʻlsa oynadan oʻpkalama посл. нечего на зеркало пенять, коли рожа крива.