fohisha

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

fo-hi-sha

Etimologiyasi

arab. – fohish ayol, buzuq, xiyonatkor ayol;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oʻz tanini sotishdek buzuq, fahsh ishlar bilan shugʻullanuvchi ayol; zinokor ayol. Zoniya; ◆ Shunday yoʻllar bilan bular fohisha koʻpaytirar ekanda. Hamza, „Paranji sirlari.“ ◆ Ammo sen iflos balchiqqa boʻgʻzingdan botib, uning qoʻlansa isini olib qolgan ekansan, fohisha! K. Yashin, „Hamza.“

Antonimlari

ФОҲИША. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Ozarbayjoncha: fahişə
• Maoricha: kainau, te wahine kairau
• Moʻgʻulcha: садар эм (sadar em)
• Turkcha: fahişe

Ruscha _ru

fohisha
распутница; публичная женщина, проститутка.