gʻurra
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
gʻur-ra
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
[a. — otning oq qashqasi;
gajak, kokil] Peshona yoki boshda hosil boʻlgan qattiq shish. ◆ Peshonamni ham gʻurra qildi-ya, ertagacha gʻurra yozilib ketsa goʻrga edi, shu turqu tarovat bilan odamlarga qanday koʻrinaman. S. Ahmad, „Hukm“ . Komissar ogʻzidan koʻpik kelib.. yotardi. Peshonasi gʻur-ra, biroq qoshlarining usti qip-qizil qon edi. M. Muhamedov, Qahramon izidan. ◆ Qutluqxoʻja.. yoshligida oʻz mahallasidagi bolalarga bosh boʻlib, ularni qoʻshni mahalla bolalariga qarshi "urush"ga olib borar, har vaqt burni qonab, peshonasi gʻurra boʻlib qaytardi. M. Osim, „Oʻtror“ .
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
ҒУРРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.