hamiyat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-mi-yat

Etimologiyasi

arab. – jaqli tezlik; jizzakilik; gʻayrat, qunt; manmanlik, takabburlik; magʻrurlik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Or-nomusini, qadr-qimmatini pok saqlash tuygʻusi; oriyat. ◆ Tamagirlik — inson hamiyatini yerga uradi. Gazetadan. ◆ [Sharofat] Oʻrtaga tushmoqchi boʻlgan kimnidir yuladi, hamma erkaklarni hamiyatsiz, hamma xotinlarni buzuq, deydi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“

Hamiyatiga tegmoq Hamiyatsizlikda ayblab, vijdonan azoblamoq. ◆ Uning oxirgi gapi Mansurning hamiyatiga tegdi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol.“

2. Insoniylik his-tuygʻusi; shunday his-tuygʻuli munosabat. ◆ ..kamtarin bir keksadaki shuncha himmat va hamiyat boʻlsa.. ish baror topmasligi ham mumkinmi!? H. Nazir, „Mayoq sari.“ ◆ ..sizning xizmatlaringizni, hamiyatingizni hech vaqt unutmaydilar. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Zamondan zamon oʻtib, ularning [odamlarning] dilida yaxshilik, muruvvat, hamiyat, insofu adolat chirogʻi yonarmikan.. S. Siyoyev, „Avaz.“

Antonimlari

ҲАМИЯТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hamiyat
1 чувство чести, чувство собственного достоинства;
2 благородное рвение; пылкий патриотизм.