Oʻzbekcha (uz)
tahrirlash

Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash

hay-von

Aytilishi tahrirlash

Etimologiyasi tahrirlash

a. o' tirik narsa, har bir tirik jon

Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash

Maʼnosi tahrirlash

1 zool. Harakat qilish va sezish qobiliyatiga ega boʻlgan har bir tirik mavjudot; jonivor. ◆ Umurtqali hayvon. Sutemizuvchi hayvonlar. Sudraluvchi hay-vonlar. Vahshiy hayvonlar. Uy hayvonlari.

2 Insondan boshqa har qanday jonivor. ◆ Oʻrgatilgan hayvonlar. Hayvonot bogʻida hayvonlarning turlari ham, soni ham koʻp. yaya Olimovning hikoyasi bolalarning zehnida shunday taassurot qoldirdi: issiq bilan sovuq, qor bilan yomgʻir, suv bilan havo, oʻsimlik va hayvonlar — bularning hammasi tabiatdagi qazish, oʻyish, yemirish kuchlari hisoblanar ekan.. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoq-lar“ .

Ish hayvoni Minish, yuk tashish, yer haydash uchun foydalaniladigan toʻrt oyoqli jonivor; ot-ulov. ◆ Quloqlarning ot-ulovlari, ish hayvonlari bugun-erta kolxoz hisobiga oʻtishi kerak. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

3 koʻchma Odati, qiligʻi, xatti-harakati va sh.k. jihatdan hayvonga oʻxshashlikni, hayvonga nisbatli haqoratni bildiradi. ◆ Odamning hayvoni kishi haqidan qoʻrqmaydi, kishi moliga koʻz olaytiradi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ -Shuncha yildan buyonmenuning bunaqa qiliqlari borligini bilmas ekanman. Hayvonning oʻzginasi ekan-ku! Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ -Voy hayvonlar-yey! Tfu! — dedi-yu, shartta burilib chiqib ketdi. S. Siyoyev, „Otliq ayol“ . ◆ Ilgari "oz-moz" ichib, soʻng boʻldi hayvon oqibat. H. Nuriy .

Obi hayvon Oʻlikni tiriltiradigan suv, tiriklik suvi (ertaklarda). Hayvoni notiq esk. Inson, odam.

Sinonimlari tahrirlash

Antonimlari tahrirlash

ҲАЙВОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari tahrirlash

hayvon

Ruscha ru

hayvon
1 животное; зверь; // животный; звериный; ◆ uy ~lari домашние животные; ◆ yirtqich ~lar дикие звери; ◆ zotdor ~ племенное животное; ◆ ish ~lari рабочий скот; ◆ yuk ~lari вьючные животные; ◆ ~lar olami животный мир;
2 бран. скотина, скот; ◆ 

  • ~i notiq уст. (букв. говорящее животное) человек.