igʻvo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

igʻ-vo

Etimologiyasi

arab. – yoʻldan urish, ozdirish; aldash, adashtirish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Nizo, nifoq solishga, ittifoqni buzishga, buzgʻunchilikka qaratilgan xatti-harakat, yolgʻon-yashiq, uydirma, boʻhton va sh. k. ◆ Boyning igʻvosiga aldangan bechoralar ikki jahon ovorasi boʻldi. S. Ayniy, „Qullar.“ ◆ Xoʻsh, — dedi Boʻtaboy,— sen ham yot unsurlarning igʻvosini tarqatadigan boʻlib qoldingmi! A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“ ◆ Ishni boshliqlarga qarshi igʻvodan emas, mehnatdan boshlash kerak, oʻrtoq Sariyev. A. Muxtor, „Tugʻilish.“

Igʻvo solmoq Orada igʻvoli gap-soʻz yuritmoq (qoʻzgʻamoq). ◆ Ehtimol, ikkimizning oramizga igʻvo solib, shiringina turmushimizni buzmoqchi boʻlsalar? Hamza, „Tuhmatchilar jazosi.“

Igʻvo qilmoq Igʻvoli gap-soʻz qilmoq, fitna uyushtirmoq. ◆ Xoʻjanazar meni va boshqalarni kolxozga qarshi igʻvo qilib, oʻzi uch xoʻjalik boʻlib, hammadan burun kolxozga kirib oldi. S. Ayniy, „Qullar.“

Antonimlari

ИҒВО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

igʻvo
провокация, подстрекательство, провоцирование, инспирирование, инспирация; ◆ ~ solmoq подстрекать; провоцировать;◆ ~ tarqatmoq сеять смуту; ◆ ~ qilmoq провоцировать; ◆ ~ qiluvchi = igʻvogar.