shifo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shi-fo

Etimologiyasi

a. t-lii — davolanish, sogʻayish; dori-darmon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kasallikdan xalos boʻlish; sogʻayish, tuzalish. [Shokir ota:] Endi shi-foni yolgʻiz ollodan, xalloqi olamdan soʻra. Tabiblarning tabibi u. Oybek, Tanlangan asarlar. Ammo eshonga ixlos qoʻyib, undan shi-fo umid qilib, kasallarni olib borib oʻqi-tadilar. S. Ayniy, Esdaliklar.

Xudo (yoki ollo) shifo bersin Bemorga tasalli berish uchun aytiladigan ibora. ◆ Ollo Tohirjonga shifo bersin, niyatim shu. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Tilanchi kampir yana qoʻlini koʻtarib: -Xudo shifo bergay! — deb duo qildi. S. Ayniy, „Qullar“ . Shifo topmoq Kasaldan xalos boʻlmoq; tuzalmoq. ◆ Tabib qoʻy jigarini xom kabob qilib, bujgʻun sepib yeng, degan ekan, bir-ikki qipti, lekin dardi shifo topmabdi. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.

2 Biror kasallikdan xalos boʻlish, so-gʻayish vositasi; davo, dori. ◆ Chortoq suvi koʻp dardlarning shifosi. S. Abdulla . ◆ E, e, bolam, togʻ havosiga nima yetsin. Turgan-bitgani shifo-ku. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

ШИФО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

shifo

• Turkcha:şifa

Ruscha _ru

shifo
1 выздоровление, излечение, исцеление; ◆ shifo topmoq (или olmoq) выздоравливать, вылечиваться, излечиваться, исцеляться;
2 целебное средство.