xalifa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xa-li-fa

Etimologiyasi

a. خَلِيفَة — oʻrinbosar; noib

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 tar. Musulmonlar jamoasi va musulmon davlatining diniy, ayni bir paytda dunyo-viy boshligʻi; ruhoniy hukmdor; Muhammad paygʻambarning vorisi, Allohning yerdagi noibi hisoblangan. ◆ Lekin [ Tangriqul hoji] xalq orasida: "Xalifai Rum Buxoroga keldi, Ergash qoʻrboshi borib, musulmonobod yoʻlida gʻazot qilgani xalifadan fotiha va yuz ming sarboz olib keldi", deb gap tarqatibdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Abdishukur davom etdi soʻzida: -Butun olami islomning xalifasi Sulton hazratlari buurushda tanho qoldilar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 Buxoro xonligida: shariat aqidalari-ning bajarilishini tekshirib turuvchi man-sabdor shaxs. ◆ Abdurahmon sardor keyingi choy-nakni boʻshatgandan keyin, qaytmoqchi boʻlib, xalifadan fotiha soʻradi. S. Ayniy, „Qullar“ .

Antonimlari

ХАЛИФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

xarifa

Ruscha _ru

xalifa
1 ист. халиф (духовный глава мусульман, преемник Мухаммеда);
2 ист. халифа (должностное лицо в Бухарском ханстве, следившее за выполнением предписаний шариата);
3 = xalfa 1.