dahriy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dah-riy

Etimologiyasi

arab. – asriy; materialist, xudosiz, ateist;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Dunyo hodisalarini tabiat qonunlaridan deb biluvchi, oxiratga inonmovchi kishi; materialist. ◆ Men hech kimning gapiga quloq solmasdan, bu “dahriy” mulla bilan suhbatdosh boʻlib, undan koʻp narsa oʻrgandim. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“

2. Allohning borligiga ishonmovchi; xudosiz, shakkok. ◆ Avaz laʼin, dahriy, — deb qoʻydi mufti, qozonday sallali boshini chayqab. J. Sharipov, „Xorazm.“

Antonimlari

ДАҲРИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.