koʻrk

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻrk

Etimologiyasi

KOʻRK ' husn', ' chiroy¹. Toglarning betkay to— monlarida endi gullagan jiydalar boglarning koʻ r-k i g a k oʻ r k hoʻshardi (Odil Yoqubov). Bu ot qadimgi turkiy tilda ' qara—', ' nazari tush—' maʼnosini ang — latuvchi kör feʼlidan -(ü)k qoʻshimchasi bilan yasalgan, keyinchalik ikkinchi boʻgʻindagi tor unli talaffuz

qilinmay qoʻygan (ЭСТЯ, III, 81; ПДП, 396; Devon, I, 336; DS, 317); oʻzbek tilida ö unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: kör— + ük = körük > körk > kork. Bu ot dast-lab 'koʻrinish' maʼnosini anglatgan boʻlib, ' husn' maʼnosi shu maʼno asosida yuzaga kelgan (ЭСТЯ, III, 82).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Husn, chiroy, goʻzallik. ◆ Togʻlar-ning beshkay tomonlarida endi gullagan jiy-dalar bogʻlarning koʻrkiga koʻrk qoʻshardi. O. Yoqubov, „Ota izidan“ .

Antonimlari

КЎРК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koʻrk
краса, красота, миловидность; прелесть; изящество; ◆ togʻning ~i - tosh bilan, odam ~i - bosh bilan посл. красна гора камнями, а человек красен головой (умом).