ruhiy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ru-hiy

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a.

i-=*-jj ruhiy maʼnaviy, botiniy, axloqiy] 1 Kishining ruhiga, ruhiy kay-fiyatiga, ichki kechinmalariga oid, ular bilan bogʻliq boʻlgan. ◆ Ruhiy holat. Ruhiy koʻtarinkilik. Ruhiy ezilish. n ◆ Muttasil ruhiy azob chekkan odam hamisha yangi zar-balarga chogʻlanib turadi. S. Ahmad, „Ufq“ . ◆ Hafiza noumid uyga keldi. U soʻnik, kayfi past edi. Baʼzi qizlarga oʻxshab ichki ruhiy holatini yashira olmas — xafaligi darrov bilinib qolardi. Mirmuhsin, „Umid“ .

Ruhiy yengillik (yoki tetiklik) Kayfiyati yaxshilik, dimogʻi (kayfi) chogʻlik, xursandlik. ◆ Kasaldan turgan har qanday odamda boʻladigan allanechuk bir ruhiy yengillik uning ham qalbiga quvonch toʻldirdi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Kechagi baxtiyor damlarini eslashning oʻziyoq Yodgorga baland bir ruhiy tetiklik bergan edi. U. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . Ruhiy kasalliklar Bosh miya faoliyatining buzi-lishidan kelib chiqadigan, ruhiy faoliyat-ning funksional oʻzgarishidan to uning butunlay buzilishigacha boʻlgan holatlarda namoyon boʻluvchi kasalliklar.

2 ayn. maʼnaviy 1. ◆ Ruhiy oziq. yash Al-lalarda onaning ruhiy dunyosi, farzandga boʻlgan muhabbati, orzu-oʻylari aks etadi. "Saodat" . ◆ Unda atrofimizda boʻlayotgan ekologiya halokati emas, balki ruhiy olamning halokati aks ettirilgan. "Mushtum" . ◆ [Sun-natillo maxsum Shukrulloga:] Sen ularga ruhiy oziq berasan, men moddiy tomondan suyayman. Shukrullo, „Javohirlar sandigʻi“ .

Antonimlari

РУҲИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Ozarbayjoncha: ruhi
• Polyakcha: duchowy
• Vyetnamcha: tinh thần

Ruscha _ru

ruhiy
1 духовный, нравственный, моральный; ◆ ruhiy oziq духовная пища;
2 душевный, внутренний; психический; ◆ ruhiy koʻtarilish душевный подъём; ◆ ruhiy ezilish душевные (нравственные) страдания; ◆ ruhiy kasalliklar психические болезни; ◆ ruhiy holat психическое состояние.