turq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

turq

Etimologiyasi

Tashqi qiyofa, avzo, vajohat (asosan, salbiy munosabat bilan) ◆ Turqi sovuq odam. Turqini buzmay gapirmoq. Turine) qursin! (qargʻ.) Turqingni yel yesin! (qargʻ). n Turqi buzuq erkaklarning "Ur uni [Hojarni

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

! U qishlogʻimizga isnod keltir-di!" deb xuddi hayvondek oʻkirganlari qu-loqlarim ostida qayta yangradi. H. No-sirova, Men oʻzbek qiziman. ◆ Shu vaqt bu-talar orasidan "ket!" degan yoʻgʻon tovush eshitildi. Birdan itlarning turqi oʻzgar-di-qoldi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . Shirmonxon hovliga chiqdi. Osmon yuzini qoplagan tur-qi xunuk bulutlarga tashvishli nazar tashladi. S. Zunnunova, Olov. Devor ustida turgan oʻn ikki yoshlardagi bir qiz devordan kesak koʻchirib olib, mulla Norqoʻziga oʻqtaldi: -Du ◆ oʻl, turqing qursin! A. Qahhor, „Mayiz yemagan xotin“ . -Oting oʻchkur, — dedi ichida oʻgay ona Umidga tikilib, — hali sen odam boʻlib qoldingmi! Turishini qara, voy tur-qingni yel yesin! Mirmuhsin, Umid.

Antonimlari

ТУРҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

turq
вид; облик; физиономия; ◆ turqi sovuq odam человек с неприятной физиономией; безобразный, неприятный на вид человек; ◆ turqing qursin! бран. чтоб тебе сгинуть!; ◆ turqini buzmay не меняя выражения лица, не подавая вида.