amin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-min

Etimologiyasi

I a. j^l — halol, ishonchli; vakil qilingan; nazoratchi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

faqat kesim vazifasida.

1. Qatiy ishongan, astoydil inongan, imoni komil. ◆ Biz bu yil, shuncha shodlik keltirgan yangi yilda, eng yaxshi orzularimizning roʻyobga chiqishiga amin edik! O. Yoqubov, „Yangi yil kechasi“ . ◆ Ubitta narsaga aminki, butun trassa boʻylab oʻrtaga tashlangan shiorda Uchqoʻrgʻon uchastkasi tilga olinadi. S. Ahmad, „Ufq“ .
2. Himoya qilingan, kafolatlangan, saqlangan. ◆ Chegaralarimiz har qanday xavf-xatardan amin. Hushyor boʻlsak, vatanimiz har qanday tasodiflardan amin boʻladi.

AMIN II tar. 1 Oʻrta Osiyo xonliklarida daha boshligʻi yoki qishloq oqsoqoli. -Aminlaringni mahkam ushla, ellikboshilar odamlarga koʻz-quloq boʻlsin,— dedi u [hokim]. M. Ismoiliy, Fargʻona t.o.

Bozorlarda soliq undiruvchi amaldor; bozor oqsoqoli. ◆ Pulning ham olti tangasini bozor aminlariolishdi. "Goʻroʻgʻlining tugʻilishi ".

Chorizm davrida: Fargʻona vodiysida saylab qoʻyiladigan qishloq oqsoqoli.

Amin (erkaklar ismi).

Tarjimalari

Ruscha _ru

amin
1 уверенный, убеждённый (в чем-л.); ◆ ~ boʻlmok быть уверенным, быть убеждённым (в чем-л.); ◆ men bunga ~man я в этом убеждён; ◆ uning kelishiga ~man я уверен, что он придёт;
2 гарантированный; ◆ har qanday tasodiflardan ~ boʻlmoq быть гарантированным от каких бы то ни было случайностей;
3 ист. amin (1 старшина района или селения в Бухарском ханстве; 2 чиновник, занимавшийся сбором налогов с продавцов на базаре; 3 лицо, занимавшее низшую, выборную сельскую административную должность в Фергане во времена царизма и являвшийся главным старостой нескольких мелких кишлаков);
4 Амин (имя собств. мужское).