amir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-mir

Etimologiyasi

a. أَمِير — hokim, hukmdor; boshliq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. tar. Buxoroda va baʼzi musulmon mamlakatlarida: xonlik, podsholik unvoni hamda shu unvon egasi. ◆ Amirningoshidan faqirning mushti yaxshi. Maqol . m ◆ Zarbof choponlar, zardoʻzi etiklarni faqatgina amiru amirzodalarkiyishgan. "Fan va turmush ".

Amiri lashkar Temuriylar davrida va keyinchalik Turkiston xonliklarida: eng yuqori harbiy unvon; umuman: lashkarboshi, qoʻshin boshligʻi. ◆ Uning [Azizbekning] orqasidan koʻzlari ichiga botiqroq bir kishi kelar edi. Bu kishi Azizbekning amirilashkari.. edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

1. Amir (erkaklar ismi).

Tarjimalari

Ruscha _ru

amir
1 ист. эмир; ◆ ~ning oshidan faqirning mushti yaxshi посл. кулак бедняка лучше, чем плов эмира;
2 повелитель, правитель; ◆ ~i lashkar военачальник, главнокомандующий; ◆ ~-ul-moʻʼminin, ~-ul-muslimin рел. повелитель правоверных (халиф);
3 Амир (имя собств. мужское).

Turkcha (tr)

amir

boshliq