bogʻich

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

bo-gʻich

Etimologiyasi

BOGʻICH ’kichik bogʻlash buyumi’. Yostiq jildining b o gʻ i ch i uzilib ketibdi. Bu soʻz bâgʻ otining 'bogʻlash uchun xizmat qiladigan buyum’ maʼnosidan kich — raytirish maʼnosini ifodalovchi -(i)ch qoʻshimchasi bilan hosil qilingan: bâgʻ + ich = bâgʻich.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Turli narsalarning uchma-uch qilib, siqib yoki bekitib bogʻlash uchun xizmat qiladigan qismi, bogʻi.◆  Yaktakning bogʻichi. Yostiq jildining bogʻichlari. n Boʻronboy gʻilofning bogʻichini yechib, dutorni sozladi. O. Husanov, Qoʻshiqchiningtaqdiri. ◆ U egilib, tuflisining bogʻichini yechdi. N. Aminov, Qahqaha.

Ogʻzining bogʻichi qochmoq I) ogʻzi katta ochilmoq(xursandlikdan, hayratdan).◆  Iqbol deganda, oʻsha qishloq yigitshrining quloq-lari ding boʻlib, ogʻiz bogʻichlari bir qarich qochadi. S. Abdulla, Iqbol; 2) gapga tushib ketmoq, oʻzini gapdan toʻxtata olmaslik.

Antonimlari

БОҒИЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

bogʻich

Ruscha _ru

bogʻich
петля из тесьмы; завязка (напр. для халата); шнурок (для обуви).