choʻkich

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

choʻ-kich

Etimologiyasi

CHOʻKICH 'qatgiq yerni, muzni kovlash uchun ishla — tiladigan uchi oʻtkir poʻlat asbob'. Har biri - devsi-fat, baquvvat yigitlar.. Qoʻllarida .. gurzi, choʻhmor, ch oʻ k i ch , lom, temir pona, iskana (Mirzakalon Is-moiliy). Bu ot eski oʻzbek tilida chök- feʼlining Yuot-' maʼnosidan -(i)ch qoʻshimchasi bilan yasalgan; ke-yinchalik ö unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: CHÖK— + ich = chökich > chokich.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qattiq toshloq yer, muz va shu kabilarni qazish, kovlash uchun ishlatiladigan, uchi oʻtkir poʻlat asbob; metin. ◆ Choʻkich urmoq. sht Lekin faqat oyoq bilan chiqmaslar tosha, Arqon kerak, choʻkich kerak, kerak ot-ulov. A. Oripov . ◆ Birov choʻkich bilan zarang yerni yum-shatadi, toʻp-toʻp odam yuqoriga shagʻal ta-shiydi. "Yoshlik" .

Antonimlari

ЧЎКИЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

choʻkich
кирка, кайла.