dafʼa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dafʼ-a

Etimologiyasi

arab. – marta, karra;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Marta, karra, bora. ◆ Ilk dafʼa. Soʻng dafʼa. ◆ Bu kun Yoʻlchi bu uyga birinchi dafʼa kirgan edi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Shokir aka.. necha dafʼa sinchiklab, koʻz oʻngidan oʻtkazdi. M. Xayrullayev, „Koʻngil.“ ◆ Bu erkak zotining ilk dafʼa unga befarq, qarashi edi. "Yoshlik". ◆ Feruz uni ilk dafʼa koʻriboq, Tabibiyga bashorat qilgan edi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“

2. Bu olmoshi bilan birgalikda “sa-far”,“gal” soʻzlari maʼnosida qoʻllanadi. ◆ ..bu dafʼa bizdan nima gunoh oʻtdi, bunday behurmat qildingiz. "Alpomish". ◆ Bu dafʼa tovush avvalgidan koʻra uzoqroqdan kelar edi. H. Olimjon

Antonimlari

ДАФЪА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dafʼa
раз; ◆ birinchi ~ первый раз; впервые; сперва, сначала; ◆ bu ~ в этот раз, на этот раз; ◆ soʻnggi ~ последний раз.