dalachi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

da-la-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Dalada, qishlokda yashovchi; dalada ishlovchi. ◆ Boshqa hech yerda milt etgan nur yoʻq, hammayoq zim-ziyo, dalachilar alla-qachon uyquga ketishgan. H. Gʻulom, „Toshkent-liklar“ . ◆ Yagʻrindor Arslon dalachi doʻsti bilan xayrlashib, lapanglab, ichkari kirib, trub-kani koʻtardi. Mirmuhsin, „Qahramonnoma“ .

Antonimlari

ДАЛАЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dalachi
1 полевод; ◆ kolxoz ~lari колхозные полеводы;
2 разг. селянин, житель села.