depsimoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dep-si-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Sevingan, doʻq urgan, qoʻrqqan, injiqlik yoki betoqatlik qilgan holda yer tepmoq, yer tepib turmoq. ◆ Yer depsib yigʻlamoq. ◆ Jonon birovlarning oldiga borib yer depsir, baʼzilarga koʻzini suzib, qoshini qoqardi. Gazetadan . ◆ Tagidagi ot suvliq chaynab depsiydi. Y. Shamsharov, „Toshqin“ . ◆ Katta yoʻl yoqasida depsina-depsina, birpas oʻtkinchi mashina kutishdi. X. Sultonov, „Bir oqshom ertagi“

1. Bosib-yanchib tashlamoq, oyogʻosti qilmoq, payhon qilmoq, toptamoq. ◆ Murdalarni ezib, depsib Bu quturgan olomon.. O. Xakimov, „Dostonlar“ . ◆ Qaysiyam kolxoz yaylovga katta poda haydab oʻtayotganida, chanqoq poda buloqqa yopirilib, uni depsib tashlabdi. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

1. Ot yoki eshakni oyoq bilan niqtab tezlatmoq. ◆ Hasan ovchi tez borib, eshakni yechdi-yu, unga mindi-da, ikki oyoqlab depsib, bu ajal qalʼasidan tezroq ketishga shoshildi. Sh. Toshmatov, „Erk qushi“ .

1. Tepmoq, urmoq (yuragi, qon tomiri haqida). ◆ Hayajondan yuragi depsib ura boshladi. H. Shayxov, „Rene jumbogʻi“ . ◆ Nurmat otaning gaplaridan keyin yuragim yana ham depsib ketdi. M. Rahmonov, „Injenerning qaytishi“ .

Antonimlari

ДЕПСИМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

depsimoq
1 топать, притоптывать;
2 пинать, бить ногой, понукать (лошадь).