dilgir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dil-gir

Etimologiyasi

DILGIR Bu sifat dsh otiga (q.) 'gijimla-' maʼnosini anglatadigan [giriftän] feʼlining (ПРС, 421, 5- maʼno) gir hozirgi zamon asosini (ТжРС, 102) qoʻshib hosil qilingan (ТжРС, 130); 'gʻamgin', 'xafa' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 225). Bu sifat bilan oʻzbek tilida dshgirlik oti hosil qilingan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

|f. loʻLz - noxush, xafa, mah-zun; jaxpi chiqqan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Koʻngli gʻash, kungli olingan, yuragi siqilgan. ◆ Abdusalom dilgir boʻlib, otasini kutiboʻtirgan edi. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ Lekin mezbonning dilgir kayfiyati ularning ochilib-sochilib oʻtirishiga monelik qilardi. N. Aminov, „Qahqaha“ . ◆ Dilgir dilni shod etish, nohaq yiqilganni suyash, tuhmat-ga uchraganni himoya qilish — mardning ishi. Gazetadan.

2 Yuragini oldirib qoʻygan, qoʻrqib qol-gan. ◆ Oʻsha dahshatli voqeadan keyin u juda dilgir boʻlib qolgan.

Antonimlari

ДИЛГИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dilgir
1 охваченный скукой, испытывающий скуку, скучающий;
2 унылый, печальный, тоскующий, подавленный; удрученный, находящийся в подавленном настроении, в растроенных чувствах;
3 наводящий скуку; наводящий тоску, уныние; мрачный.