gʻanim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻa-nim

Etimologiyasi

a. jtj'.f — dushman, raqib, yov; qoʻlga olingan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Dushman; raqib. Shahar xal-qiga jar solamiz, qoʻlida bor qurol-yarogʻi-ni koʻtarib chiqsin, qoʻrgʻon tashqarisida gʻa-nim bilan mardlarcha olishamiz. M. Osim, Ajdodlarimiz qissasi. ◆ Axir u emasmi doʻst-ni gʻanimu, Gʻanimni doʻst qilib qoʻyguchi odam.

A. Oripov, Yillar armoni. ◆ Yoʻlda yoʻltoʻ-sar choʻntagini qoqlab oldi. Indamay ke-tolmadi.. gʻanimiga tashlandi. M. M . Doʻst, Galatepa qissalari.

Antonimlari

ҒАНИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻanim
враг, противник.