gʻazalxon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻa-zal-xon

Etimologiyasi

GʻAZALXON Bu sifat tojik tilida 'birinchi baytning har ikki misrasi, qolgan baytlarning ikkinchi misradari qofiadosh sheʼr' maʼnosini anglatadigan arabcha gazal otiga (АРС, 562) 'üqi-' maʼnosini anglatadigan tojikcha xondan feʼlining xon hozirgi zamon asosini (ТжРС, 426) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, Tazal oʻquvchi', 'gʻazal aytuvchi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 647). Bu sifatdan oʻzbek tilida gazapxonlik oti hosil qilingan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. + f. — gʻazal oʻquv-

chi] 1 Gʻazal oʻquvchi, gʻazal aytuvchi; gʻazal shinavandasi. ◆ Kechqurun bu yerga gʻazalxonlar yigʻiladi. sht Atlas bogʻlaringda qizgʻin, ota-shin, Gʻazalxon doʻstlarning oʻtdi gurungi. Zulfiya .

2 Gʻazal yozuvchi. ◆ Habibiy baxtiyor xalqi-mizning saodatini kuylagan gʻazalxon shoir-dir.

Antonimlari

ҒАЗАЛХОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻazalxon
1 читающий, поющий газели; исполнитель газелей;
2 = gʻazalnavis.