gʻiybat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻiy-bat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[arabcha — yoʻqlik, mavjud emaslik; vaqtincha yoʻq boʻlish]

Birovni kamsitib, aybsitib, yomonlab gapirish, fisq-fasod. ◆ Bekorchining hunari — gʻiybat. Maqol . ◆ Bolali uyda gʻiybat yoʻq. Maqol . n ◆ Afsuski, mayda-chuyda gʻiybatlarga berildim, birovni birovga qarshi qayradim, xullas, umrim oʻtib ketdi. M. M.. Doʻst, „Lolazor“ . ◆ Boʻlim boigʻshgʻi chiqib ketdi deguncha gʻiybat boshlanadi. F. Musajonov, „Himmat“ .

Gʻiybat qilmoq, gʻiybat tarzidagi gaplar aytmoq, shunday gaplar bilan aybsitmoq, yomonlamoq. ◆ Baʼzi ayollarga hayronman, ikkitasining boshi qoʻshildimi — bas, birovlarni gʻiybat qilgani-qilgan. M. Xayrullayev, „Koʻngil“ . ◆ Kishi mehnat qshshasa, gʻiybat qiladi. Mirmuhsin, „Umid“ .

Sinonimlari

fisq-fasod, fisq-fujur

Antonimlari

ҒИЙБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻiybat
сплетня, злословие; пересуды; ◆ ~ qilmoq сплетничать, судачить; злословить; ◆ birovning ~ini qilmoq трепать чьё-либо имя; ◆ bolalik uyda ~ yoʻq погов. в доме, где есть дети, не сплетничают (букв. нет сплетен).