gʻoʻdaymoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻoʻ-day-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

s. t. 1 Egilmay, tik boʻ-lib turmoq, qaqqaymoq. ◆ Shudgor oʻrtasida bitta simyogʻoch gʻoʻdayib turibdi. n ◆ Buncha gʻoʻdayasiz, sal egiling, qulogʻingizga aytaman.. "Guldasta" . ◆ Qamchinbek ham.. koʻcha oʻrtasida gʻoʻdayib turaverib charchadi. Mirmuhsin, „Supurgiga sajda“ .

2 koʻchma Gaplashmay, ish yoki suhbatga aralashmay turmoq; serraymoq. ◆ Aʼzam [Na-fisaning] salomiga ham a/shk olmasdan, "ga-ping boʻlsa gapiraver, ikkala qulogʻim sen-da", degandek gʻoʻdayib turdi. Shuxrat, „Jan-nat qidirganlar“ . ◆ -Biror narsani ushlab tursangiz boʻlmaydimi, gʻoʻdayib turmay, — dedi zarda bilan. T. Ashurov, „Oq ot“ .

</a>"YA YAUa

3 koʻchma Oʻzini kibr-havoli tutmoq; kekkaymoq. ◆ Dimogʻdorlik, gʻoʻdayish kabi il-latlar ularning kasbi. Podshoh saroyi bun-day odamlarga toʻlib yotibdi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Hafiza erkak kishining avval qoʻl uzatishi nojoʻya ekanini bilsa ham va ke-lib-kelib shu odamdan madaniyat talab etamanmi, axir u xodadek gʻoʻdayib oʻsgan-ku, dedi-da qoʻl uzatdi. Mirmuhsin, „Umid“ .

Antonimlari

ҒЎДАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻoʻdaymoq
торчать; выпячиваться; стоять столбом, стоять дыбом;
2 перен. важничать, задирать нос, высокомерничать.