gʻoyib

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻo-yib

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — mavjud, bor boʻlma-

gan; yashirin, pinhoniy; koʻrinmas] Shu yer-da yoʻq, mavjud emas; koʻrinmay ketgan, yoʻq boʻlib ketgan. Shu paytda bir kabutar ajoyib, Koʻkda borar goh koʻrinib, goh gʻo-yib. S. Abdulla, Tohir va Zuhra.

Gʻoyib boʻlmoq 1) koʻzga koʻrinmay qol-moq, yoʻq boʻlib qolmoq. ◆ Maʼmurjon orqa-siga qaray-qaray, muyulishdan oʻtib, gʻoyib boʻldi. Sh. Xolmirzayev, „Toʻlqinlar; 2) biror yoqqa ketib qolmoq, ketmoq“ . ◆ [Komila] Tongda kampirnikiga keldi. Kirsa, Matniyoz yoʻq. Matniyoz ketib qolgan edi. Qayoqqa gʻoyib boʻlganligi nomaʼlum. A. Muxtor, „Chinor; 3) yoʻq boʻlmoq, yoʻqolmoq, yoʻq boʻlib ketmoq“ . ◆ Bundan besh yil ilgari bir sabab bilan bu xayollar butunlay gʻoyib boʻlib, ularning oʻr-nini boshqa fikrlar egalladi. M. Aliyev, „Qalb soʻzlari yozilgan maktub“ . Ilmi gʻoyib ayn. ilmi gʻayb. q. gʻayb. ◆ Bu ilmi gʻoyib. Hozir-cha bir narsa deyish qiyin. N. Safarov, „Don“ .

2 Tangri, iloh. ◆ Keyin iloji boricha yumshoq gapirishga urinib, nasihat qilib qoʻydi: -Gʻoyibning ishini bandasi bilmaydi.. K. Yashin, „Hamza“ . ◆ Eshikdan chiqishi hamon, Anvarga raqibligini oshkor qilib qoʻymas-likni gʻoyibdan tiladi. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ .

3 Gʻoyib (erkaklar ismi).

Antonimlari

ҒОЙИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻoyib
1 отсутствующий; исчезнувший; скрывшийся; ◆ ~ boʻlmoq исчезать, скрываться, пропадать; ◆ koʻzdan ~ boʻlmoq исчезнуть из поля зрения; скрыться с глаз; ◆ u bir zumda yer yutganday ~ boʻldi он мгновенно как сквозь землю провалился; ◆ kitob qayoqqa ~ boʻldi? куда пропала книга?; ◆ ~ qilmoq 1) скрывать, прятать; 2) уничтожать;
2 Гаиб (имя собств. мужское).