gul-gul

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gul—gul

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Chamandek rang-barang, gulgun va goʻzal. ◆ Sizlar bilan birga, xalqimizga gul-gul nafis gazlamalar toʻqib kiygizamiz! A. Muxtor, „Opa-singillar“ . ◆ Sochpopugin yoygan tol bargi, Chaman bogʻlar chiroyi gul-gul. T. Toʻla .

Gul-gul ochilmoq (yoki yonmoq, yashnamoq) 1) butun goʻzalligi, latofati bilan namoyon boʻlmoq, yashnab ketmoq. ◆ Bahor kelib, dalalar gul-gul ochilib ketdi. m ◆ Inobat jindek pardoz bilan oydekkina kelin boʻldi. Ayniq-sa, toʻyning ertasiga gul-gul ochilib ketdi. S. Ahmad, „Saylanma“ . ◆ Zevarxon ham gul-gul ochilib ketdi. N. Aminov, „Suvarak; 2) shod-likdan chehrasi ochilib, yayrab-quvnab, ochilib-sochilmoq“ . ◆ Darhaqiqat, Kanizak Oʻrmonjonning oldiga yuragi poʻkillab bordi-yu, gul-gul ochilib qaytdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Saodatning hayajondan gul-gul yongan baxtiyor chehrasidan koʻzini uzolmasdan oʻtirgan Turgʻun birinchi marta uni sevib qolganiga iqror boʻldi. O. Yoqubov, „Togʻ qizi“ .

Antonimlari

ГУЛ-ГУЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.