gung

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gung

Etimologiyasi

\f. . < A — soqov; noaniq, tushu-narsiz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Soʻzlash qobiliyatidan mahrum boʻlgan; tilsiz, soqov, gungalak. ◆ Gung odam. n ◆ Tegirmonga bugʻdoy soldim, Kam ekanin bilmadim, Shu kishiga lapar soldim, Gung ekanin bilmadim. "Oq olma, „qizil olma"“ . ◆ Gung darvesh qabr tepasida oʻtirib, uzoq tilovat qildi. O. Yoqubov, „Koʻhna dunyo“ .

2 koʻchma. Soʻzlash, gapirish huquqidan mahrum boʻlgan; tilsiz, erksiz. ◆ Podsha xiz-matidagi inson gung va shol boʻlishi kerak ekan. Oybek, „Navoiy“ . ◆ Atrof yolgʻon bilan toʻlganda, Ichga yutib titroq, nolani, Kat-talar gung boʻlib qolganda, Qutla chin soʻz aytgan bolani. X. Davron, „Tungi bogʻlar“ .

Antonimlari

ГУНГ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gung
1 немой; глухонемой;
2 перен. безгласная рабыня.