hamla

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ham-la

Etimologiyasi

a. d 1 l-k — intilish; hujum, oti-lish, tashlanish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kimsa yoki narsa ustiga tashlanish. ◆ U bir hamla bilan Sultonning yoqasidan ushlab, oʻziga tortdi. O. Yoqubov, „Larza“ . ◆ Tajang boʻlsa, qoplon hamlasi bilan Pismiq giriboniga changsoldi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.

2 Jang, kurash va sh.k. da kuch bilan olgʻa tashlanish; hujum. ◆ Razvedka maʼlumotiga qaraganda, bu tepalikni bir hamla bilan Koʻlga olish mumkin emas edi. I. Rahim, „Chin muhabbat“ . ◆ Bizning hokimlarimiz bir-biri bilan inok boʻlmagani, birlasha olmagani sababli, katta kuchga ega boʻlgan istilochi-ning hamlasiga dosh bera olmadik. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

3 ayn. hujum. ◆ Uning dasturxondan hamon koʻz uzmay, jim oʻtirganini koʻrib, ochik hamlaga oʻtdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ .

Hamla qilmoq Tashlanmoq, hujum qil-moq. ◆ Yokutoyim eriga kuturib hamla qildi, yuziga chang soldi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Nav-kiron yigitning charchaganini sezgan Temur Malik ustma-ust hamla kilib, yigitni or-qaga tisariltira boshladi. "Saodat" . ◆ Ochiq qolgan markazdan Bobur askarlarining bir qismi alanga tiliday otilib chiqdi-yu, Shayboniyxon turgan tepalikka hamla kilib kela boshladi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

Antonimlari

ҲАМЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

hamla (koʻplik hamlalar)

Tillar

• Forscha: غالب
• Moʻgʻulcha: давамгай (davamgai)
• Somaliycha: haarreey
• Valliycha: ysbeilwyr y

Ruscha _ru

hamla
нападение, натиск; наскок; ◆ ~ qilmoq нападать, совершать нападение; набрасываться; ◆ dushmanga nayza bilan ~ qilmoq бросаться в штыковую атаку на врага.