harir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-rir

Etimologiyasi

a. — ipak; shoyi mato

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1

Yupqa ipak gazlama. ◆ Harirdan tikilgan koʻy-lak. Harir durra. n ◆ Mulozimlari tilladoʻz chopon va harir koʻylaklar tugilgan zarbof boʻgʻchani malika oyogʻi ostiga qoʻydilar. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ .

2 Umuman, yupqa, nozik gazlama. ◆ Harir shol roʻmol. n ◆ Raqqosa ustidagi harir ma-tolarni itqitib tashlab.. oʻyin tushdi. Mirmuhsin, „Yoʻqolgan javohir“ . ◆ Harir ma-tolardan tikilgan rang-barang qizlar koʻy-lagi xona devorida osigʻliq turar edi. N. Safarov, „Katta karvon yoʻlda“ .

3 koʻchma Toza, musaffo, shaffof. ◆ Kech kirib, oq harir qor ustiga tun oʻzining qora libosini yopdi. Y. Muqimov, „Matonat-li kishilar“ . Tong otgan, havoni qoplagan ha-rir tuman orasidan olisdagi togʻlar elas-elas koʻrinar edi. O. Yoqubov, Izlayman.

Antonimlari

ҲАРИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

harir
1 тонкий шёлк; // шёлковый; ◆ oq ~ белый тонкий шёлк;
2 тонкий, нежный (о ткани);
3 перен. нежный, приятный.