hassa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

has-sa

Etimologiyasi

a. -I — tayoq, aso, hassa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qoʻlda tutib, yerga tirab, tayanib yurishga xizmat qiladigan maxsus tayoq; aso. ◆ Yogʻoch hassa. Te-mir hassa. Koʻr hassasini bir yoʻqotadi. Ma-qol . ■■ ◆ Shu on Hasan soʻfi xaloyiq ichidan hassasiga tayanib, oldinga chiqdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Kampir bir qoʻlida hassaga, ikkinchi qoʻlida Anorxonga suyangani-cha qabristonga yoʻl oldi. I. Rahim, „Ixlos“ .

Antonimlari

ҲАССА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

hassa (koʻplik hassalar)

Tillar

• Malaycha: kepak
• Niderlandcha: vlerk
• Portugalcha: asa

Ruscha _ru

hassa
палка, посох, трость; ◆ ~ bilan yurmoq или ◆  ~ tayanib yurmoq ходить с палкой; ◆ ~ga tayanmoq (или suyanmoq) опираться на палку (посох); ◆ koʻr ~ sini bir marta yoʻqotadi см. koʻr 1.