hikoya

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hi-ko-ya

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — gapirib, soʻzlab

berish; qissa; tarix| 1 Kimsa, narsa va u bilan bogʻliq voqea-hodisalarning ogʻzaki tafsiliy bayoni. ◆ Mulla Fazliddin.. yosh Bo-burga Navoiy haqida juda koʻp ajoyib hikoyalar aytib bergan edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Gʻoyib endi "studentlik-ning oltin davri" haqida zavq-shavq bilan hikoya boshladi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ . ◆ Chol boshlar umrining hikoyasini, Bir-bir soʻylab chiqar bor-barchasini. H. Olimjon .

Hikoya qilmoq Bayon qilmoq, soʻzlab ber-moq. ◆ U yoʻl-yoʻlakay birtalay latifalar aytdi, oʻz sarguzashtlarini hikoya qildi. Gazetadan .

2 Epik turga mansub kichik hajmli janr; shu janrda yozilgan asar (syujet va kom-pozitsiyaning nisbatan soddaligi, bayonning bir shaxs tomonidan olib borilishi bilan roman va povestdan farqlanadi; asosan nasriy ifodaga ega boʻladi). ◆ Hikoya yozmoq. Abdulla Qahhorning hikoyalari. Hikoyalar toʻplami. m ◆ Yozuvchilarimizdan Saida Zun-nunova, Rahmat Fayziy oila masalasida anchagina hikoya yozishgan. "Mushtum" .

Antonimlari

ҲИКОЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hikoya
рассказ; ◆ A. Qahhor ~lari рассказы А. Каххара; ◆ ~lar toʻplami сборник рассказов; ◆ ~ uslubi повествовательный стиль; ◆ ~ qilmoq рассказывать, повествовать; ◆ u bunday deb ~ qiladi он так рассказывает.