himo
tahrirlash
himo 1 tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
hi-mo
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
kam qoʻll. Biror ish-harakatni bajarishda kimsaga beriladigan jismo-niy yordam; koʻmak. ◆ Tursunboy qanorni koʻta-rishib, mashinasining tumshugʻiga olishdi. Soʻngra himo bilan Alijonning orqasiga qoʻydi. H. Nuʼmon, „Fasllar“ . ◆ Seni mingan yigit kirar savashga. Avliyocha himo berding yoʻldoshga, Oʻn toʻrt safar duchor boʻlding Bektoshga, Shu arabning dodin bergan be-dovsan. "Xushkeldi" .
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
himo II tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
hi-mo
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
s. t. Imo. ◆ Manovi pakanagina odam bir himo bilan oʻzini hurmat va qadr-qiymatning eng baland pogʻonasiga koʻtarib qoʻyishiga imoni komil! A. DilMurod, „Fano dashtidagi qush“ .
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
ҲИМО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.