hofiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ho-fiz

Etimologiyasi

\a. JiiLi. — sakdovchi, muhofaza qiluvchi; yodda sakdovchi; qurʼonni yodlab olgan kishi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Usta, yetuk ashulachi. Xalqhofi-zi. sh ◆ Nogoh jimjit va qizgʻin havoni yangratib, hofizning taʼsirli ovozi koʻta-rildi.. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Olim ilmi bilan hurmat topur, hofiz xush ovozi bshshn odamlarning dshshni xush qshgur, hunar-mand esa kishshshrning hojatini chiqarur.. I. Rahim, „Chin muhabbat“ . ◆ Hofiz yigit hali oʻn sakkiz-oʻn toʻqqiz yoshda boʻlsa-da, ovozi shirali, yuraklarni sel qshshb, tinglovchini yerga qaratib qoʻyardi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .

Antonimlari

ҲОФИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

hofiz

• Inglizcha: singer
• Portugalcha: cantor (a)

Ruscha _ru

hofiz
тот, кто охраняет, хранитель;
2 тот, кто наизусть знает коран;
3 певец; ◆ xalq ~i народный певец;
4 Хафиз (имя собств. мужское).