hovliqma

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hov-liq-ma

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Ish-harakatda oʻylamas-dan, oʻta shoshma-shosharlik qiladigan, hovliqaveradigan. ◆ Mirsaid akaning oʻgʻli.. yengil tabiat, hovliqma, asabiy bir yigit edi. M. Osim, „Ajdodlarimiz qissasi“ . ◆ Shu ishning shunday boʻlishiga ham Boʻtaning oʻzi aybli, oʻlgudek hovliqma. S. Ahmad, „Hukm“ .

2 Ish-faoliyatda, muomalada oʻzini qoʻl-ga ololmaydigan, oʻzicha pala-partish ish tutadigan. ◆ Bilasizlar, jamoatchi boʻlib say-lansa, boshi osmonga yetib, hech kimni pisand qilmaydigan hovliqmalar bor. P. Qodirov, „Uch ildiz“ . Bu kun uning [ ◆ Yormatning] boshida yangi, lekin beoʻxshov doʻppi. Amalga mingan hovliqma odamdek burnini koʻtargan, yuzi maʼnisiz jiddiy va magʻrur. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

ҲОВЛИҚМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hovliqma
излишне торопливый, суетливый, суматошный; ◆ ~ odam излишне торопливый, суматошный человек; торопыга.