ihramoq
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
ih-ra-moq
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
Ogʻriq, alam ifodalovchi ovoz chiqarmoq. ◆ Ikki yigit oʻq yedi shekilli, ihrab quladi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ ◆ Ihrab yotgan Shahob boshini chayqadi va qiynalib yutindi. L. Tojiyeva, „Mehrim sizga, odamlar“ ◆ Kuchala yegan kabi tirishib, buzogʻi teskari kelgan sigirdek toʻlgʻanadi va ihraydi. Abdulla Qodiriy, „Kichik asarlar“
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
ИҲРАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.