iltijo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

il-ti-jo

Etimologiyasi

arab. – himoya, panoh soʻrash; yalinish, yolvorish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Xudoga, ilohiy kuchga sigʻinib panoh tilash; umuman, yalinib-yolvorib, oʻtinib soʻrash; oʻtinchli iltimos. ◆ Nazru niyozlarini oyogʻi ostiga toʻkib, duo qilishni iltijo bilan soʻradi. K. Yashin, „Hamza.“ ◆ Zamiraning bu iltijosi, temir tobutni quchoqlagancha parchin boʻlib yotishi har qanday bemehr odamning ham yuragini ezib yuborardi. E. Usmonov, „Yolqin.“

Iltijo qilmoq Yolvorib (sigʻinib) soʻramoq. ◆ Axir xudoning rahmi kelar, deb unga iltijo qilishdan toʻxtamadim.. S. Zunnunova, „Gulxan.“ ◆ Abdubilol esa, hech kimning gapini eshitmay, duoga qoʻl ochishlarini iltijo qila boshladi. S. Yunusov, „Kutilmagan xazina.“

Antonimlari

ИЛТИЖО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

iltijo
просьба, мольба (в частности, к божеству); ◆ ~ qilmoq просить, умолять; молить.