izhor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

iz-hor

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — aniqlash, zohir

qilish, koʻrsatish] Zuqr etish, ayonlik hola-ti; bildirish; ifoda. ◆ Minnatdorlik izho-ri. shya -Rixsivoy akaning ichi qoraligini se-zardim-u, bunchalik oshkor izhorini koʻrma-gandim, — dedi Abdugʻofur ota. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ . ◆ Tilim lol, soʻzlarim ojizdir, biroq Nurdan pardoz olgan chehramda izhor. G. Joʻrayeva, „Iqbol“ .

Izhor etmok, (yoki qilmoq, aylamoq) Bil-dirmoq, ifodalamoq. ◆ Maqsadini izhor etmoq. n ◆ Men har nima boʻlsa ham, oʻqishga borishimni izhor qildim. S. Ayniy, „Esdalik-lar“ . ◆ Sevishganlar oʻz koʻngillarini til bilan izhor etmaydilar. Shuhrat, „Shinelli yil-lar“ . ◆ U shu jilmayishida ishqini menga izhor ayladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

Antonimlari

ИЗҲОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.