mahshar

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mah-shar

Etimologiyasi

a. j ,p -u /> — toʻplanadigan joy, maydon; toʻplanish; olomon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Diniy eʼtiqodga koʻra, dunyo tamom boʻlgandan keyin — oxiratda butun oʻlgan kishilar tirilib, oʻrnidan turib (qiyomat) toʻplanadigan va soʻroq qilinadigan kun. ◆ Ollo, deb yigʻladim qorongʻu tunda, Sharmanda boʻlmayin mahshar kunida. "Yusuf va Ahmad" .

Antonimlari

МАҲШАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mahshar
книжн. собрание, сборище, скопление; ◆ ~ kuni рел. день страшного суда, день воскресения из мёртвых.