mantiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

man-tiq

Etimologiyasi

arab. – nutq, til; soʻzlash; logika;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Toʻgʻri tafakkur yuritishning asosiy qonunlari va shakllari haqidagi fan. ◆ Nasriddin Tusiy.. jabr, tib va mantiq nazariyasi bilimlarining boshqa soha siri boʻyicha ham koʻpgina kitoblar yozgan. Mirmuhsin, „Meʼmor.“

2 Gap, fikr, harakat va sh. k. ning aqlga monandligi, asosliligi. ◆ Xotinining bu gapi Boʻtaboy akaning jon-jonidan oʻtib ketdi, lekin bundagi kuchli mantiq tilini bogʻladi-yu, hech narsa deyolmadi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor.“ ◆ Studentlar ham qiziqda. Bir-birlariga hech aqlga sigʻmaydigan, mantiqqa toʻgʻri kelmaydigan laqablar qoʻyishadi. F. Musajonov, „Himmat.“

3 Ichki qonuniylik, qonuniyat. ◆ Nedir, nedir hayot mantiqi? Oʻsish, qarish qonuni nega? M. Shayxzoda. ◆ Mantiq talabi shu erur, shohim. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“

Antonimlari

МАНТИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mantiq
логика; ◆ ~ning kuchi сила логики.