meʼda

Oʻzbekcha (uz)

meʼda 1

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

meʼ-da

Etimologiyasi

a. ajj-* — oshqozon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Kishining ovqat hazm qilish aʼzolaridan biri; oshqo-zon-hazm yoʻlining qiziloʻngachning pastki uchi bilan oʻn ikki barmoqli ichakning boshlanish qismi oraligʻida joylashgan kengay-gan qismi. ◆ Sakkiz-toʻqqiz oylab qovun koʻrma-gan meʼdaga odatdan tashqari koʻp tiqilgan yangilik oʻz ishini qiladi. A. Qodiriy, „Obid ketmon“ . ◆ Lola sayli kishi dilidagi gʻuborni yoʻqotur, ravoch meʼdani tozalaydi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

Meʼdaga (zigʻir yogʻdek) tegmoq (yoki ur-moq) Obdan yoqmay qolmoq, jonga tegmoq.

[ ◆ Mullaroʻzi:] Hozir bu boyvachchangiz ham meʼdaga zigʻir yogʻdek tegib turibdi. Hamza, „Maysaraning ishi“ . ◆ Engyaxshi kitobni ham.. qayta-qayta oʻqish kishining meʼdasiga te-gadi. B. Rahmonov, „Oltin odamlar“ . Meʼdaga oʻtirmaslik Didiga yoqmaslik, maʼqul boʻlmaslik. Menu paxta tortadigan katta taroziga qoʻydilar. Bu ish mening meʼ-damga oʻtirmadi. M. Muhammadjonov, Turmush urinishlari. Sassiq meʼda ayn. sas-siq kekirdak q. sassiq. ◆ -Ey taqsirim, sas-siq meʼda boʻlib qoldim-ku, — debdi. "Oltin beshik" .

meʼda II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

meʼ-da

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Terida oq yoki rangli dogʻlar hosil qiladigan kasallik.

Antonimlari

МЕЪДА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

meʼda I
желудок; // желудочный; ◆ ~ buzilishi растройство желудка; ◆ ~ suvi желудочный сок; ◆ 

• ~ga (zigʻir yogʻdek) tegmoq надоедать; ◆ ~ga tekkan надоевший; невыносимый; тошнотворный; ◆ ~ga oʻtirmaslik прийтись не по вкусу; ◆ bu ish uning ~siga oʻtirmadi это дело ему не понравилось (пришлось не по вкусу).
  

meʼda II
лишай (накожная болезнь).