muhit

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-hit

Etimologiyasi

I a. مُحِيط — oʻrab olgan, ihota etgan, ihota etilgan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Hayot, faoliyat ke-chadigan tabiiy yoki ijtimoiy sharoitlar majmui. ◆ Geografik muhit. Ijtimoiy mu-hit. n ◆ Qishloq muhiti, ota-onaning oʻta oqkoʻngillik ruhida bergan tarbiyasi Yigi-talining qon-qoniga singib ketgandi. D. Nuriy, „Osmon ustuni“ . ◆ Maktabni bitirgach, hammamiz har yoqqa tarqashib ketamiz. Keyin har kim oʻz muhitida oʻz ishi bilan ovora boʻlibketadi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 Kasb-hunari, ishi, faoliyati va shu kabilarga koʻra bir-biri bilan bogʻliq boʻlgan kishilar doirasi. ◆ Men qozi domla va Asad qori kabi hurmatli zotlar muhitiga oʻzimni top-shirib, daryo'dan ayrilib chiqqan ariqchaday, xalqimdan ayrilib chiqib, oxiri qurib qolish-ga mahkum boʻlgan ekanman. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Tabiiyki, ona uchun ham yolgʻiz farzand arzanda edi. Bu muhit Davronni havolantirib qoʻydi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ .

3 Hodisa, jarayon va sh.k. kechadigan moddiy sharoit. ◆ Yorugʻlikning turli muhitda turlicha sinishi.

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-hit

Etimologiyasi

II \a. مُحِيط — okean

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 esk. ayn. okean.

2 Muhit (erkaklar ismi).

Antonimlari

МУҲИТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

muhit I
1 среда; ◆ geografik ~ географическая среда;
2 перен. среда, условия, атмосфера.

muhit II
уст. океан; ◆ ~ dengizi океан.

Turkcha (tr)

muhit

muhit