mushoira

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-sho-i-ra

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — sheʼriy

ijoddagi tortishuv; sheʼr aytishish] 1 Sheʼriyatning bir janri: ikki yoki undan ortiq shoirning bir mavzuda bir-birining fikr va tuygʻularini rivojlantiradigan sheʼr aytishish musobaqasi. ◆ Hirotning olim va shoirlaridan maʼlum bir guruhi bu yerga toʻplanar, muhim asarlar oʻqilar, qizgʻin suh-batlar, mushoiralar.. boʻlib turardi. Oybek, „Navoiy“ .

2 Umuman, sheʼr aytishish, shu borada-gi tortishuv, musobaqa. ◆ Studentlar bilan oʻtkazgan uchrashuvimiz mushoiraga aylanib ketdi. N. Safarov, „Olovli izlar“ .

Antonimlari

МУШОИРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

mushoira

Ruscha _ru

mushoira
лит. состязание поэтов, поэтический турнир; сочинение стихов экспромтом.