nabira

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

na-bi-ra

Etimologiyasi

NABIRAshaadida G25P ™ n- ^[™^bire] “^ida (⁵⁵^ ТжРСda nabera XGshini , ^{RILGZN ULIb}’ ^{OʻZbSK TILIGa} F°R°^cha “ⁱ oxiridagi YZG ™^vushiga “““iirib olingan; oʻzbek soʻzlashuv tilida bu Tayeara    *    ^T0Vushi    " ^tovu“^iga —tirib navara tarzida, shu shaklning birinchi boʻgʻindagi a tovushini ye(e) ovushiga admashtirib nevara tarzida aygiladi; 'ota-ona fanzandining farzandi maʼnosini anglatadi (OʻTIL I 491)
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. — nabira; evara;

avlod] Oʻgʻil yoki qizning farzandi (boboga, buviga nisbatan). ◆ Tolibjonboyning besh oʻgʻli, uch qizi bor ekan. Ikki oʻgʻli uylangan, bir qizi erga tekkan, nabiralari ham bor. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

НАБИРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

nabira
внук; внучка; ◆ ~-abiralar внуки и правнуки; потомство.