nafaqa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

na-fa-qa

Etimologiyasi

arab. – xarajat; aliment;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Muhtoj odamlarga yordam sifatida beriladigan pul; yordam puli.

2. Oʻzidan boʻlak turadigan xotin yoki erga (yetim, balogʻatga yetmagan bolalari uchun) yoki mehnatga yaroqsiz ota-onaga qonunchilik asosida toʻlab turiladigan taʼminot puli; aliment. ◆ Nafaqa bermoq. Nafaqa toʻlamoq. ◆ Men shundoq gumon qilamanki, yo bolani tashlab ketgani kelgan, yo nafaqa soʻragani. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“

3. esk. ayn. stipendiya.

Antonimlari

НАФАҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

nafaqa
1 расходы на пропитание, на жизнь; ◆ ~i ahli ayol книжн. прожиточный минимум семьи;
2 алименты;
3 уст. стипендия;
4 пособие (денежное).