oʻsimta

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ-sim-ta

Etimologiyasi

OʻSIMTA ’tanada boʻrtib chiqqan qoʻshimcha qism’. Ukasining chap hulogida oʻsimtasi bor. Bu soʻz qadimgi turkiy tildagi 'rivojlan-’ maʼnosini ang— latgan ös- feʼlidan eski oʻzbek tilida -(ü)m qoʻshimchasi bilan yasalgan ösüm otiga (ЭСТЯ, I, 553) kichraytirish maʼnosini ifodalovchi -tä qoʻshimchasini qoʻshib hosil qilingan; keyinchalik ö unlisining yumshoqlik belgisi ioʻqolgan, ikkinchi bugʻindagi ü unlisi i unlisiga al — mashgan: (ös- + üm = ösüm) + tä = ösümtä > osimtä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Odam, hayvon yoki oʻsimlik tanasidan oʻsib, boʻrtib yoki turtib chiqqan qism. ◆ Koʻrichak oʻsimtasi. Murtak (chigit) oʻsimtasi. v ◆ Nerv toʻqimasi nerv hujay-ralaridan, yaʼni neyronlardan hosil boʻladi, neyronlar esa tana va oʻsimtalardan iborat. "Anatomiya" . ◆ Quyon miyachasining birgina hu-jayrasida oltmish mingdan koʻp oʻsimta bor. N. Yoqubov, „Jon“ .

Antonimlari

ЎСИМТА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻsimta
отросток; нарост; ◆ koʻrichak oʻsimtasi отросток слепой кишки.