oʻsiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ-siq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Meʼyordagidan ortiq oʻsgan, yaxshi oʻsgan. Oʻsiq qosh. Oʻsiq kipriklar. Toʻriq yana bir kishnadi-yu, oʻsiq yolini toʻz-gʻitib yelgancha ketdi. M. Osim, Oʻtror. ◆ Oʻsiq gʻoʻza tuplari u ni boʻynigacha koʻmib yuborgan.. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Faqat oʻsiq anjir butalarining nari yogʻida Mahkam har kuni zaryadka qiladigan pana joy hali soyaga choʻ-mib yotardi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ .

Antonimlari

ЎСИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻsiq
длинный (напр. о ресницах); мохнатый (о бровях); высокий (напр. о пшенице); ◆ Mirzakarimboy oʻsiq qoshlarini chimirib, sunut qildi (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Мирзакаримбай, нахмурив мохнатые брови, погрузился в молчание; ◆ oʻsiq qamish высокий камыш.