oʻtoq

Oʻzbekcha (uz)

oʻtoq I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ-toq

Etimologiyasi

OʻTOQ ’ekin orasidagi begona oʻsimlikni yulib tashlash’. Bu paykal hali oʻ t o h d a n chihhani yoʻh. Bu ot eski oʻzbek tilida ’ekin orasidagi begona oʻsim — likni yul-’ maʼnosini anglatuvchi ota- feʼlidan -q qoʻshimchasi bilan yasalgan; keyinchalik q undoshi oldi — dagi a unlisi â unlisiga almashgan: ota- + q = otaq > otâq.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ekin va koʻchatlar orasidagi begona oʻtlarni yulib tashlash. ◆ Sabzi oʻtogʻi. Sholi oʻtoq. yash Gʻoʻza oʻtogʻiga chiqqan Oysha-xon kechki payt boshiga bir bogʻ oʻt qoʻyib, uylariga qaytdi. P. Qodirov, „Erk“ . ◆ Har yili paxtaga ham, yaganaga ham, pillaga ham, oʻtoqqa ham olib chiqishaveradi. E. Raimov, „Ajab qishloq“ .

Oʻtoq qilmoq Oʻtash ishini bajarmoq. ◆ Dehqonchilik qilib, paxta ham ekkanman. Oʻtoq qilganman, gʻoʻza chopganman, paxta ter-ganman. N. Safarov, „Uzoqni koʻzlagan qiz“ .

oʻtoq 11

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ-toq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kam qoʻm. Biror xislati bilan boshqalardan oʻtadigan, yuqori turadigan; afzal, aʼlo. ◆ Mana, majlis aʼzolari shuna-qangi bir-biridan oʻtoq malaklar, parilar edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

Antonimlari

ЎТОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻtoq
прополка; ◆ oʻtoq qilmoq полоть, производить прополку.