ogʻil

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-gʻil

Etimologiyasi

OGʻIL ’uy hayvonlarini saqlashga xizmat qiladi-gan qurilma’. O gʻ i l n i n g eshigini berkitib hoʻying. Bu ot qadimgi turkiy tilda ’oʻra-’ maʼnosini anglatgan a:gʻ- feʼlidan -(ï)l qoʻshimchasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, I, 84), oʻsha davrlardayoq a: unlisining choʻziqlik belgisi yoʻqolgan (Devon, I, 103; DS, 18); oʻzbek tilida a unlisi â unlisiga almashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻqolgan: a:gʻ- + ïl = a:gʻïl > agʻïl > âgʻil.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Uy hayvonlarini saqlash va boqish uchun qurilgan maxsus bino; molxona, ogʻilxona. ◆ Men ogʻildagi ustunga boylogʻligicha qolib ketgan chilvirdan kesib keldim. Sh. Xolmirzayev, „Ogʻir tosh koʻchsa“ . ◆ Mirhomidxoʻja ogʻilning eshigini sekin yopdi-da, imo bilan K,ambaralini bir chekkaga chaqirdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

Antonimlari

ОҒИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ogʻil
хлев, коровник, сарай для скота.