omil

Omil I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-mil

Etimologiyasi

[ arab. – sabab; taʼsirchan kuch ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ish-harakat, voqea-qodisa va shu kabilarning yuzaga chiqishi, sodir boʻlishi uchun sabab boʻlgan narsa; sabab. ◆ Otabekning maʼnaviy nadari boʻlgan Hasanali ota uning maxfiy dardining asli omilini izlaydir. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Chigitga gamma nurlari berish viltga qarshi kurashdagi asosiy omillardan biri. Mirmuhsin, „Umid.“

Omil II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-mil

Etimologiyasi

[ arab. – ishlovchi, harakatdagi; haqiqiy; ishchi, xizmatchi ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror ishni yaxshi egallagan; usta, mohir, omilkor. ◆ Birni ikkiga chaqib, ikkini toʻrt qilishga omil ota qizini [Tannozxonni] ishlagani qoʻymagan edi. Q. Maxsumov, „Muhabbat qoʻshigʻi“ .

2 Omil (erkaklar ismi).

Sinonimlari

Sabab,faktor

Antonimlari

ОМИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

omil

• Ozarbayjoncha: faktor
• Turkcha: faktör

Ruscha _ru

omil
1 книжн. фактор; причина; действующая сила;
2 искусный; // искусный мастер; ◆ omil paxtakor искусный хлопкороб;
3 Амиль (имя собств. мужское).