pechan

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

pe-chan

Etimologiyasi

PECHAN Bu sifat 'aylantir-' maʼnosini anglatadigan tojikcha pechon(i)dan feʼlining pechon hozirgi zamon asosiga (ТжРС, 304) teng boʻlib, oʻzbek tilida o(â) tovushi a tovushiga almashtirilgan; 'inshi gapni urinlatadigan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 582). Bu sifatdan oʻzbek tilida pechanlik oti hosil qilingan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ishni, gapni oʻrinlatadigan; usta, chechan. ◆ Ishga pechan. n ◆ Mulla Aʼzam hamma kallar singari gapga pechan, qochiriq gaplarni gapirib.. peshqadamlarni ham kul-dirar edi. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari“ .

Antonimlari

ПЕЧАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

pechan
ловкий, способный, умелый; ◆ gapga pechan odam красноречивый человек, мастер говорить.